«Παράδεισος»

Αχ να αρμενίζω
με Ζέφυρο και Φαβόνιο
στα γαλάζια ύδατα,
προς άγνωστες αυγές!
Ο Μάρτης με καλεί
με μαγείες και οράματα!
Ένας φάρος σχίζει το σκοτάδι,
πέρα από την ασημένια ομίχλη
αστράφτει η άμμος.
Hχούν θάμνοι στον άνεμο
και, από μακριά, φτάνουν τραγούδια…
Να είναι αυτός ένας Παράδεισος;

Καταχωρήθηκε στην κατηγορία/ες: Luciana Frassetto, Ποίηση.